Op zoek naar Zika Alders

De dame en de heer maken aanstalten om te vertrekken. Zij, een keurige vrouw met een wat chique artistieke uitstraling, een blik vol zelfverzekerdheid. Hij een jongere man zonder duidelijk karakter maar smaakvol zakelijk gekleed. Zijn rol is ook onduidelijk, hij is er gewoon bij. We hebben zojuist een zakelijk gesprek gehad maar de uitkomst is me duister. Het ging om de nieuwe cd van Henk en zij hebben iets in de melk te brokkelen. Aangezien ze op het punt staan om te vertrekken en ik deze strohalm nog niet helemaal los wil laten, zeg ik wat gehaast tegen de dame dat ik ook een blog onderhoud en dat het leuk zou zijn als zij daar eens op zou kijken.

 “Daar staat nog veel meer informatie over mij en Henk en over mijn boek natuurlijk en dat is echt heel leuk om te lezen!” illustreer ik dit feit met mijn meest innemende glimlach.
Ik moet hun aandacht zien vast te houden!
Ik heb geluk, de vrouw, wiens hele uitstraling aangeeft dat ze al te lang van haar kostbare tijd bij ons heeft doorgebracht, buigt zich toch enigszins geïnteresseerd naar mij toe. “Je moet eens contact zoeken met Zika Alders, zij kan zeker iets voor je betekenen!”
Opgewonden door deze aardige geste gris ik een pen van het bureau en schrijf gehaast op het eerste beste velletje:  ‘ZIKA ALDERS’ . Deze naam mag ik niet vergeten! Mijn hart jubelt van blijdschap, ik voel duidelijk dat ik iets dieper in het bolwerk der macht ben toegetreden. Alles hangt af van goede contactpersonen die je iets willen gunnen!

De dame en de heer staan inmiddels naast elkaar bij de deur. Het is grappig want ze hebben dezelfde lange jassen aan, het zijn net twee pilaren.
“Wacht! Ik geef even mijn kaartje, dan kunt u zelf ook nog kijken op m’n blog.” Zenuwachtig begin ik te graaien tussen alle paperassen die op het bureau liggen. Shit nergens een kaartje, dan maar even snel het adres op een papiertje schrijven denk ik in paniek, ze mogen niet zonder dat blogadres weg!  Maar nergens een leeg vel!
Het LIRA contract daar kan ik toch niets van afscheuren? Ander vel, iets van de belastingdienst, shit, shit, shit. “Nog even hoor” roep ik richting de deur, “ik heb het zo…”
Oh, vind het nou! Vind het nou! Je loopt een kans mis…
Naast me begint iets te bewegen, het is Henk die zich omdraait. Verschrikt doe ik mijn ogen open. Oh, we liggen in bed, het was maar een droom.  Gelukkig, denk ik meteen opgelucht, dan heb ik deze flater niet geslagen!
"Zika Alders, Zika Alders," komt mijn bewustzijn binnen dwarrelen, dat zei die vrouw. Wat een  bijzondere naam, zou ik die ergens tegengekomen zijn deze week?
Deze droom is op zich niet verwonderlijk want ik heb de hele week achter mijn computer geplakt gezeten, op zoek naar informatie en vooral contactpersonen.
Maar dat ik nu zo’n naam aangereikt krijg is toch wel merkwaardig, moet ik toch onderzoeken straks. Slaperig kijk ik op de klok, 5 uur, oh lekker, nog even slapen.

Zika Alders maalt het door in mijn hoofd, moet ik niet vergeten! Ik trek de dekens eens extra om me heen in de hoop weg te doezelen, maar ik kan het vergeten. De discussie is begonnen.

Zul je zien, heb je straks geslapen en is alles weg. Nee, deze naam is zo apart, die blijft wel hangen. Ja maar wat als je het straks wel vergeten bent, dan kun je jezelf wel voor je kop slaan! Misschien moet ik het toch even opschrijven?
Dat doen zoveel mensen met hun dromen.
Phoe, echt geen zin om nu mijn bed uit te stappen, het is te koud. Zika Alders, zo’n naam vergeet je toch niet? Laat ik nu geen risico nemen, dit kan zomaar een voorspellende droom zijn. Misschien ligt er wel een pen op het nachtkastje.
Oja, dat is een mogelijkheid, laat ik even kijken, met dit gepieker kan ik toch niet meer slapen.
In het duister tast ik, zonder resultaat, wat tussen de boeken naast me. Lampje aan, kijken. Natuurlijk geen pen.
“Okee, ook goed! Dan ga ik er wel weer uit!” mopper ik tegen mezelf. “Je moet wat over hebben voor je toekomst!”
Bibberend loop ik naar mijn al maanden verlaten zomerbureau aan de andere kant van deze etage. Gelukkig ligt er een pen.
Ook nu krabbel ik de naam op het eerste het beste velletje. Brrr, snel weer terug m’n bed in, nog even uitstel voor het grote moment.
Oh wat is dit spannend! Misschien gaan nu dan toch de goede tijden aanbreken…