Sinds nov. 2023 zijn Imco Lanting en ik begonnen
met ‘De Emigranten Podcast’… Heel leuk om te doen. Ook wel spannend want we
zijn spontaan begonnen, dus het ‘format’ is nog in ontwikkeling.
En natuurlijk hebben wij ook last van beginners ‘vergissingen’ zoals het van te
voren niet controleren of er wel voldoende ruimte op je kaart staat om op te
nemen, bijv… Ach, dat is allemaal wel op te lossen… maar dan moet internet natuurlijk
niet uitvallen! ;-)
Het is dinsdagavond, een half uur voor
het einde van tweede kerstdag. Terwijl ik, net voordat ik m’n bed in stap toch nog even mijn telefoon controleer op
berichten zie ik het bericht van Imco.
“Hi Lies, podcast alarm!! Ben je nog
wakker? Je hebt het eerste uur niet op m’n usb-stick gezet maar 2 x het tweede
uur. Als je zo snel mogelijk het eerste uur aan me stuurt via we transfer, dan
vervang ik het meteen!”
Natuurlijk, dat kan er ook nog wel bij, denk ik half gelaten, half verontrust, terwijl
ik in plaats van mijn bed in te stappen de computer maar weer opstart.
Afgelopen zondag de dag voor kerst, hebben we deze opnames gemaakt en aanvankelijk ging alles
goed. We hadden voor de derde keer op rij prachtig zonnig weer en de stemming
zat er goed in, zo goed dat we besloten om er nog een deel achteraan te plakken.
Op dreef vervolgden we het tweede deel en ook dat uur was voorbij voor we het
doorhadden. Imco pakte de telefoon voor onze Charles-eind-tune en toen zagen we
het: het rode opnamelampje op de ‘zoom’ brandde
niet meer.
“Shit, hoe lang was dat al uit?” Beduusd keek ik naar het beeldschermpje, ‘card full’ stond er in kleine letters. “Ojee,
ik hoop niet dat we hier lang voor niets hebben zitten te kletsen!”
Het bleek mee te vallen, eigenlijk stond alles erop tot net voordat we af
zouden ronden. “Nou ja”, zei Imco, “dan moeten
we maar wat gaan plakken en knippen straks, fluitje van een cent!”
We besloten om even binnen wat te gaan eten en de kaart ‘leeg’ te maken op de
computer. Vervolgens terug de ‘studio’ in om even het laatste stukje opnieuw op
te nemen, de boel ‘even’ aan elkaar te plakken en dan zou het hup, het internet
op kunnen.
Zo hadden we het gedacht. Maar na 2 uur zaten we nog steeds achter de computer.
Tijdens het gesprek hadden we het er al over gehad dat ons internet eruit lag (al
anderhalve week)vanwege een boom die op de kabel is gevallen, nou dat bleek een
groter probleem dan gedacht. Onze enige verbinding met de wereld was via mijn
4g netwerk van mijn telefoon. Maar dit netwerk was en is, hier à la campagne, zeer
zwak!
Gelukkig had ik het audio verwerkingsprogramma al eerder gedownload dus we
konden ermee werken. Maar dat viel tegen! Het nieuwe einde wilde niet plakken
aan het eerste stuk. Voor ons beiden een raadsel waarom zoiets simpels in dit
programma nu niet lukte. Ondanks dat we er inmiddels behoorlijk tabac van hadden konden we het beiden niet loslaten: we wilden het die
dag gezamenlijk afronden.
Omdat we al zo lang bezig waren en het zo moeizaam ging, besloten we dat Imco via zijn computer dan maar
alvast deel 1 op internet zou zetten terwijl ik verder ploeterde met het
programma. Maar uploaden naar spotify mislukte omdat het 4g netwerk
(uitgezonden als telefoonwifi) steeds kleine uitval had. We besloten het eerste
uur op een usb stick te zetten en samen nogmaals verder te gaan met de
plakpoging van deel 2. Het zal ook de vermoeidheid geweest zijn, het lukte niet,
we hadden alle mogelijkheden al 20 maal herhaald
in de hoop dat het dan ditmaal wel lukte. Niet dus! De ‘help’ functie van het
programma stond online en viel steeds uit.
Uiteindelijk besloten we dat Imco alles op een usb-stick mee naar Clermont-Ferrand
zou nemen. We zouden beiden kijken of we
de volgende dag het tweede deel nog geplakt zouden krijgen. Het was 19.30 uur,
we hadden het gehad! Eenmaal terug in Clermont Ferrand, zette Imco ’s avonds laat toch nog alvast deel één op internet.
Gisteren, eerste kerstdag, deed ik nog een poging om het tweede uur te bewerken
maar rond het middaguur had ik er zo genoeg van dat ik het opgaf. Ik wilde naar
buiten, samen met Henk de zon in, het was tenslotte toch ook een feestdag.
’s Avonds app-te ik
Imco dat ik het voor vandaag 12 uur
klaar zou hebben.
Ik was vastbesloten om een oplossing te vinden. Dus zat ik vandaag om 10 uur weer achter de pc. Maar het lukte gewoon niet met dit programma.
Ik probeerde een ander gratis verwerkingsprogramma, dat
wonder boven wonder te downloaden was via 4g, en toen lukte het ineens, de
delen waren versmolten. Yesss, dacht ik blij, gelukt, en nog voor 12 uur! Maar toen ik het op
wilde slaan bleek ik ineens toch een betaald abonnement te moeten aanschaffen. Geen
optie !
Een ander programma gedownload, maar dat was nog ingewikkelder. Als
internet nu goed zou werken had ik de audio bewerking gewoon online kunnen doen, dat had ik al eens
eerder gedaan. Tegen beter weten in probeerde ik het toch nog eens, maar
tevergeefs! Internet was te zwak.
Ten einde raad dacht ik, dan ga ik met de zoom gewoon die versie, die ik niet
op kan slaan maar wel afspelen, opnieuw vanaf de pc opnemen, maar ook dat zat
tegen: ik kon nergens in huis het verbindingskabeltje vinden… Ik stond op het
punt te ontploffen.
“Vanaf mijn balkon zie ik in de richting van de Livredois-Forez allemaal rook
opstijgen, dat komt zeker uit jouw oren!” grapte Imco toen we elkaar even later spraken en ik hartgrondig mijn beklag deed.
“Ik zou het mijn broer kunnen vragen” zei Imco peinzend, “maar ja, het is wel
kerst”. Na nog wat heen en weer gesteggel besloten we toch zelf nog even verder
te gaan. Imco zou het (onmogelijk onduidelijke) programma ook downloaden op
zijn computer en kijken hoe ver hij zou komen. Zo gezegd zo gedaan.
Wat er toen gebeurde vind ik behoorlijk bizar.
Ineens, binnen 5 minuten, toen ik
wederom wéér eens dezelfde handeling ‘knippen, opslaan en plakken’ deed, bleven
de 2 delen ineens aan elkaar plakken. Een raadsel, waarom nu wel!
Poeh, wat een opluchting! Enthousiast appte ik even snel aan Imco dat het me
gelukt was en drukte op de knop ‘exporteren’, (opslaan dus).
Op dat moment belde Imco en zei opgetogen: “Het is gelukt!”
“Ja”, jubelde ik, “wat ben ik blij dat het me eindelijk gelukt is!” Er viel een kleine stilte. “Ja, maar het is mij gelukt”, lachte Imco aan
de andere kant van de lijn, "daar belde ik voor". Hij had mijn berichtje nog niet
gezien.
Wij hebben dus in dezelfde tijd en op hetzelfde moment, hij in Clermont-Ferrand
en ik 60 km verderop, het probleem in ong. 5 minuten opgelost!
Zo heb je in uren geen resultaat en alleen frustratie en het andere moment heb
je samen los van elkaar de oplossing voor het probleem. Ziedaar, volgens mij een voorbeeld van de werking
van de kwantum/deeltjes theorie, zo duidelijk heb ik het persoonlijk nog nooit meegemaakt, wat bijzonder!
Eind goed al goed…
Niet dus, Imco ontdekte zojuist dat deel 1 wat al sinds kerstavond online staat niet deel
1 is…
Nu zit ik dan wederom achter de pc en probeer het bestand via we-transfer naar
Imco te sturen.
Het gaat tergend langzaam, na 1 minuut is het nog maar 1%, dit gaat dus nog
uren duren, dat trekt de verbinding vast niet en ik ook niet, ik wil naar
bed!! Opeens bedenk ik dat het nog een
wav (een heel groot) bestand is. Ik besluit nog een laatste poging te doen. Via het beruchte programma maak ik van de wav een
mp3. Opnieuw weer aanmelden bij we-transfer.
De code ontvangen per email etc.. het gaat traag maar wel sneller dan de eerste
poging. Inmiddels staat het uploaden toch al op 50 %. Maar ik ben het beu, ik
wil naar bed. Het zal wel goed gaan, denk ik hoopvol.
Maar vanuit m’n bed zie ik tot m’n schrik, als ik nog een laatste maal naar het
scherm in de verte kijk dat het
vorderingsproces ineens weer terug op
35% staat. Resoluut stap ik uit bed en klap de laptop dicht. Ik heb het
hélemaal gehad!!! Weltrusten.
Inmiddels woensdagochtend 9 uur, ik zit weer achter de pc. Alles weer opnieuw
opgestart, het upload proces staat al op 65% . Om zoveel mogelijk ontvangst te hebben
staat mijn telefoon op de vensterbank tegen het raam geplakt. Vanaf mijn stoel
heb ik zowel het computer- als telefoonscherm goed in het oog. “Oh,
alsjeblieft, blijf verbonden!” prevel ik hoopvol naar rechts in de richting
van de telefoon. Links zie ik het scherm licht en donker worden, soms zijn er
reclames en dan zijn ze weer weg, maar… het uploaden gaat door. Het draaiend
rondje staat inmiddels op 90%. “Ohhhhh, blijf verbonden! 95%..., 96%,.... 97%...”,
tel ik hardop mee… 99%... nog even blijft het draaien zonder dat er iets
gebeurd, ik zit zowat in het scherm! En dan eindelijk… we-transfer geeft aan
dat het verstuurd is.
Deze (internet) horde is genomen, wat ben ik blij! Ik wil naar beneden, gezellig met Henk koffie drinken en wat ontbijten. Beneden word ik blij begroet door onze twee nieuwe hondjes. Ik kijk naar buiten, het is wederom prachtig zonnig weer. Heerlijk, we gaan naar buiten de natuur in, even genieten van het mooie leven in Frankrijk, en moed verzamelen...Straks over op horde twee:
voor de zoveelste keer sinds twee weken maar weer eens Orange bellen….
--------------------------------------------------------------------------
Voor wie nieuwsgierig is.
Hierbij de link naar de De Emigranten Podcast:
https://podcasters.spotify.com/pod/show/imcolanting/episodes/De-Emigranten-Podcast-Afl--1--part-1-e2ce33i
En de link naar onze Facebookpagina:
https://www.facebook.com/groups/2618578878307356
